سایه

هر کسی یه توتمی داره. یه آویزگاهی. یه آرامشگاهی. یه محافظ یه حامی.یه هدف یه الگو.حتی اگه سایه خودش باشه.نه منظورم اینه که خودش سایه اون باشه. اگه اون نباشه سایه هم گم میشه. ما همه سایه یه چیزی هستیم. یه چیزی که شاید خودمونم نمیدونیم چیه. قدیما کل افراد یک قبیله یه توتم مشترک داشتند. اما امروز هر فرد برای خودش یک قبیله است. توتم شما کیه یا چیه؟


برای اونیکه در سفره میگم:
با تو بدرود ای مسافر
                              هجرت تو بی خطر باد
پر تپش باشه دلی که
                              خون به رگهای تنم داد 

نظر بدین