با تو باز آمدم
با کوله باری از رنج
و جسمی خرد شده در زیر انبوهی زخمهای روح
من بازآمدم ، شکسته ، زخمی، نومید
بی هیچ آرزویی
مگر تسکین دردهایم
با هم باز آمدیم ، از راهی پر فراز و نشیب، از راهی غریب
اما چون همیشه من خموش ، تو گویا
من با سکوت درمان میجویم تو با کلام
از فصل رنجنامه ات سخن آغاز کردی
و من راهی که پیموده بودی به چشم دیدم
رد سیاه جهالت محض را بر پیکرت دیدم
درد جنایتی که با تو رفته بود با تو کشیدم
سنگینی دردهایت را بر شانه های نحیفت حس کردم
اما در زیر سنگینی این آوار
میل شدید تو برای اوج گرفتن!
من دیدم که:
<دلت کبوتر آشتی است در خون تپیده به بام تلخ
با این همه چه بالا چه بلند
پرواز میکنی>
خدایا این چه معجزتیست؟
و من شرمگین حقارت دردهایم در پیشگاه عظمت رنجهایت
من سقوط خویش را دیدم از رنجهای خود ساخته
چون عنکبوتی که در معبر بادها آشیانه کرده بود
من پرواز ترا دیدم از لجنزاری که دیگرانت ساخته اند.
تو آن آتش گرمی بخشی
و من منجمد ، در پرسه های کودکانه در این زمستان سرد
من آنشب گریستم
به اندازه همه یلداها ، همه محرم ها
برای حقیری اندوهم ، برای بزرگی روحت
و اشک نشان بازگشتم به زندگی بود.
نیکو ترین،
تو ترانه خوان سرود زندگی باش
من سنگ صبور بی تکلم.
رضا- دی ۸۲
سلام !
من هم تبریک می گم و از الان دست به دعا شدم که دوباره خراب نشه این بلاگ اسکای.
سلام....
آقا رضا سلام
سلامی گرم بعد از یک ماه دوری
امیدوارم خوب باشی ..راستشو بخوای دلم برای بلاگ اسکای وبچه های باحالش تنگ شده بود از این که دوباره درست شده خوشحالم .امیدوارم شاد وسربلند باشی
چه متن جالبی...ولی از اون جالب تر اون کلبه است...هر چه قدر سعی کردم نقطه ای مشترک بین این عکس و اون متن دلنشین پیدا کنم نتونستم...راستی تبریک بهتون میگم که بلاگ اسکای درست شده و شما میتونید باز هم با اون قلم زیباتون بنویسید...موفق باشید...
سلام وبلاگ خوبی داری موفق باشی
سلام دوست عزیز-تبریک میگم بازگشت دوباره-ممنونم که ایمیلت را دادی
نمیدانم چه بگویم وقتی که هرصبح را با این دعا آغاز میکنم که خدایا در این دنیا تنها ترادارم به من کمک کن ولی میبینم که تو هستی و برایم مینویسی. این بهترین مرهم برای دل خسته من است. شرمنده از اینم که نیامدم که بشنوم و فقط گفتم و تو سکوت کردی. ای کاش به من میگفتی که در درونت چه میگذرد. ۷ سال است که هر گاه مشکلی دارم مثل معجزه از راه میرسی و من در تعجبم از اینهمه نزدیکی دل و دوری راه.
اینبار می آیم که بشنوم! خداوند را به خاطر داشتن تو هزاران بار شکر میگویم.