چاه شغاد
در زندگی زخمهایی هست که مثل خوره روح آدم را میخورد..
یادآوری بعضی از خاطره ها بسیار دردناک است .همچون فریادهای رستم در اعماق چاه با تنی شرحه شرحه از زخم خنجرها و روح رنجیده از خیانت برادر:
چاه شغاد را ماننده
حنجره ای پر خنجر در خاطره من است.
چون اندیشه به گوراب تلخ در افتد
فریاد
شرحه شرحه بر می آید.
بامداد
سلام ! زخم ها آدم رو تا مرز جنون می برن !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
سلام
وبلاگ جالبی داری. همانطور که گفتی یاداوری بعضی خاطرات بسیار دردناک است و هیچ کس را نمیتوان پیدا که از این امر مستثنی باشد
موفق باشید.
خوشحال میشم به هم لینک بدهیم
همچنین دیگر دوستان
سلام !
ما درس سحر در ره میخانه نهادیم
محصول دعا در ره جانانه نهادیم
بگذار تا ز شارع میخانه بگذریم
کز بهر جرعه ای همه محتاج این دریم
با آرزوی روزی خوب و سرشاراز موفقیت یرای تو دوست عزیز
موفق باشی
صدر