تو آفتاب بودی من آفتابگردان
خوشحالم این بلاگ اسکای گازوئیلی دوباره راه افتاد. سرویس مجانی ایرانی بهتر از این نمیشه که...
این شعر و دوست دارم.و اون نقاشی رو. پس تقدیمش میکنم به شما:
چون جویبار بودی
من پونه در کنارت،
سر مست و عطر افشان
تو آفتاب بودی
من آفتابگردان ،
در جستجوی مهری بی منت و فراوان
پرچین باغهای سیب و انار بودی
من پیچکی به پایت،
با شاخه های رقصان
در برکه وجودت در پای آبشاران
نیلوفری شناور،
خیس از حضور باران
وقتی نسیم بودی با شانه ای بدستت
من همچو بید مجنون ،
با گیسوان افشان
تو همچو باد وحشی هر لحظه سر بسویی
قاصدکی رهایم،
سرگشته و گریزان
رضا (تیر 82 )
بادکنک
از من به شما نصیحت هیچوقت روی آدمای بی ارزش سرمایه گذاری معنوی یا مادی نکنید. اینکار مثل باد کردن یه بادکنکه. هر چی بیشتر باد میکنه شما فکر میکنید داره پیشرفت میکنه. اما یه روز میشه که بامــــــــــب! توی صورتتون میترکه.اونوقت شما میمونید و چشم و چال از حدقه در اومده و یه بادکنک ترکیده که دوزارم نمی ارزه....
دیدار
۱- دیدار- سلام، نوروز مبارک.
- باز حتما دلت از یه جا پره اومدی دیدن من.
- نه اتفاقا خوبم. امسال میخوام همه چیز رو از صفر شروع کنم. یه شروع دوباره . مثل قدیما. یادته؟ میدونم مثل همیشه موفق میشم. میبخشی شب عید نیومدم. خیلی شلوغ بود. بجاش الان اومدم. خیلی بهتره. خلوته. میتونم راحت باهات حرف بزنم.
- نازی منو دیدی؟
- آره دیروز رفتم دیدنشون. هنوزم وقتی بغلش میکنم دلم هری میریزه پایین. اون چشمها ، اون مژه ها. تو رو بیادم میارن. مثل پر کاه سبکه. تا بغلش میکنم خودشو میچسبونه به من. شاید من بوی تو رو میدم براش.
- بهش مرتب سر میزنی؟
- جرات نمیکنم. میترسم بهم عادت کنه. پارسال زیاد ناراحتی میکرد.براش جشن تولد گرفتن. ما هم بودیم. جات خالی. حسابی زدیم و رقصیدیم. خوشحالش کردیم. بعد یکی یکی میومدیم آشپزخونه اشک میریختیم.
- خوب
- یادته قرار بود تو به من ارگ زدن یاد بدی من به تو انگلیسی؟ آخرش نه من ارگ یاد گرفتم نه تو زبان... یه چیزی میخواستم بپرسم. روز آخری که دیدمت همش اصرار داشتی شب بمونم. باهام حرف بزنی. من نموندم . و تو دو روز بعد دیگه نبودی... چی میخواستی بگی؟
- دیگه خیلی دیره. فراموشش کن. فقط ازت میخوام هواشونو داشته باشی.
- تو که دیگه نیستی برات چه فرقی میکنه؟
- اینطور فکر میکنی؟ به چشمات نگاه کن. هنوزم مثل روزای اول پر اشکه. من حالا حالاها هستم.
۲- بادبادک
مثل بادبادکی در اوج شناورم.
در آبی زلال
تو روی زمین ایستاده
در تماشای من.
در اوج خواهم ماند
خواهم ماند
تا روزی که ریسمانم در دستان توست..
رضا- فروردین ۸۳
